Ik zat op een vol terras, verdiept in mijn boek, toen ik ineens voelde dat iemand naar me keek. Toen ik opkeek, ontmoetten onze blikken elkaar. Hij lachte, een beetje verlegen maar oprecht. Het voelde alsof alles om ons heen even stil stond. Hij kwam naar me toe en begon over mijn boek. We raakten aan de praat en het klikte meteen. Zijn nieuwsgierigheid en zachte stem maakten dat ik me veilig voelde. Elke ontmoeting daarna voelde als een thuiskomst.  Ik zag haar al eens eerder, met datzelfde boek, op hetzelfde terras. Iets aan haar rust trok me aan. Ik wilde haar aanspreken, maar was te verlegen. Tot die dag. Ik stapte op haar af en maakte een opmerking over het boek. Haar glimlach was magisch. Vanaf dat moment kon ik niet meer stoppen met aan haar denken. Het was alsof het lot ons samenbracht. En nu,staan we hier, klaar om te trouwen en een mooi leven te leiden.